Passando a vida

poema por Eduardo Borges

Lânguida língua,
pantanoso olhar,
que esconde as minhas vestes imaginárias.

Só, sob sol e solidão.
Só, somente só.
Só, sob pó e escuridão.

Segue a morte seu destino,
e desatino o vício,/

e desafio o risco, mas estou vivo, vivo, respirando, andando, repetindo tudo, juntando pedras que servem de travesseiro./

O paradoxo se esconde - é preciso ler as entrelinhas./

É preciso escolher o veneno correto, no meio de tuda ilusão.



Pasando la vida

Lánguida lengua,
pantanosa mirada
que esconde mis ropas imaginarias.

Solo, bajo sol y soledad.
Solo, solamente solo
Solo, bajo polvo y oscuridad.

Sigue la muerte su destino
y desatino al vicio,/

y desafío al riesgo pero estoy vivo, vivo, respirando, andando, repitiendo todo,
juntando piedras que sirven de almohada./

La paradoja se esconde - es preciso leer entre líneas/

Es preciso escoger el veneno correcto, en medio de toda ilusión.


(Traducción: Antonio Alfeca)



Contactar con el autor: eduborgesol[at]aol[dot]com


ILUSTRACIÓN: (FROM THE DOCUMERICA-1 EXHIBITION. FOR OTHER IMAGES IN THIS ASSIGNMENT, SEE FICHE NUMBERS 87, 88, 106, 107, 108, 109... - NARA - 553024 by Charles O'Rear, 1941-, Photographer (NARA record: 3403717). Licensed under Public domain via Wikimedia Commons.


👉 Portada de Mar de Poesías N.º 12

▫ Poema publicado en el n.º 12 de la Revista Almiar, septiembre-octubre de 2003 (selección de poemas publicados: Antonio Alfeca). Página reeditada en agosto de 2021.

Sugerencias

goethe

Goethe: dos poemas para el atardecer de la vida

enlace aleatorio

Enlace aleatorio